Shugo Chara.

Teoretycznie planował od razu po kupieniu wyjść jednak gdy przed oczami śmignęły mu różowe włosy, kocur spojrzał na opiekuna a potem na dziewczynę. Wkładając właśnie ostatni kawałek ciasta do ust, przełknął go robiąc kilka nieznacznych kroków w stronę złotookiej. No proszę, po raz kolejny się dzisiaj spotykali.
-Aż tak szybko się za mną stęskniłaś?
To powiedziawszy, już spokojnie pochylał się nad jej ramieniem.

-To mnie zabolało..
Mruknął ni to zdołowany przykładając dłonie do klatki piersiowej, gdzie znajdowało się serce. Jednak długo to nie trwało bo zaraz zaprzestał owej czynności, wciskając ręce do kieszeni.

-Że też rodzice Cię tak puszczają..
Odrzekł bardziej do samego siebie niżeli już do niej. No ale cóż, więcej już na ten temat nie powiedział. Bo po co? I tak nie było takiej potrzeby.
-No tak, w końcu trzeba było coś zjeść.
Ruchem głowy wskazał na pałaszującego jeszcze opiekuna.

Słysząc to trafne stwierdzenie, zamrugał i zaraz przyłożył dwa palce do brody, ano żeby się zamyślić. Może to jednak było prawdą, najczęściej jadał właśnie to.. no albo czasami jeszcze wsunął jakiś Ramen. W domu się nie żywił, bo unikał spotkania z matką.. w Easter, no tak jakby go tam w ogóle karmili. Oni to raczej przejmowali się czym innym.
-Yoru.. kiedy ostatni raz jedliśmy coś innego?
Szepnął do opiekuna, kierując na niego spojrzenie. Kociak tylko wgryzając się kolejny raz w ciasto, wzruszył ramionami.
-Nie pamiętam, nya. Chyba dawno.. - odpowiedział w końcu.

Mimo, że obaj lubili jeść to takie małe ilości jakoś im starczały.. przynajmniej na krótszy czas. Pewnie dlatego często je jedli, ale narzekać się nie dało. Przynajmniej były smaczne.
-Tak jakby.
Wzruszył ramionami, wzdychając cicho.

-Hm?
Spojrzał na nią, unosząc przy tym brwi. Czy jemu aby się wydawało, czy dziewczyna na prawdę proponowała im wspólny obiad? I to jeszcze z własnej woli.
-Mam rozumieć, że nas zapraszasz?
Na jego twarzy pojawił się delikatny, aczkolwiek złośliwy uśmieszek. Nawet Yoru cicho zachichotał, kończąc właśnie posiłek. A gdy tylko usiadł na ramieniu właściciela, wlepił błyszczące z zadowolenia ślepka w różowowłosą.

Przez chwile jeszcze obaj wpatrywali się w Amu, doszukując w jej słowach jakiegoś ukrytego dna. A może zastawiła na nich jakaś pułapkę.. No na przykład Strażnicy już siedzieli poukrywani w jej mieszkaniu i tylko czekali aż ona ich przyprowadzi. Nie no.. przesadzał, to nie było w ich stylu. Już prędzej Easter mógłby pod takim planem podpisać.
-Wyjątkowo przyjmujemy zaproszenie.
To powiedziawszy, złapał różowowłosą delikatnie za nadgarstek by tak po prostu ją wyciągnąć z cukierni. No bo stojąc w miejscu raczej nigdzie nie dojdą. Co prawda chyba powinno być odwrotnie skoro to on tutaj był gościem ale.. ale cóż.