Shugo Chara.

-Ach no tak, przecież Twoim ideałem jest Tadase~
Pokiwał głową, by samemu sobie potwierdzić słowa, które właśnie wypowiedział. Oczywiście, nie to żeby myślał, że kiedykolwiek mógłby zostać jakimś ideałem dla Amu, po prostu ten temat chyba był najbardziej drażliwy.' Wywrócił oczyma, wzdychając cicho.

-Hm?
Przechylił delikatnie głowę w bok, przez chwilę wpatrując się w złotooką. Jednak zaraz wyprostowany złapał się za brodę, w zamyśleniu. Ależ oczywiście... Jakby nie wiedział o tym całym uczuciu jakim darzyła blondyna, przynajmniej kiedyś. A jakoś nie sądził by zupełnie go sobie odpuściła.
-Więc skoro nie on, to kto?

- Etto... a czy ktoś zawsze musi być? - spytała, z lekka zagryzając dolną wagę. Zawsze się zastanawiała, jakie są prawdziwe przyczyny akcji Ikuto. Czy to coś więcej, czy tylko dokuczanie...nie miała pojęcia. Tego kota zawsze było ciężko rozgryźć.
Oczywiście, uważała, że Kukai i Nagihiko są bardzo fajni...jednak Nadeshiko wiele jej uświadomiła różnic między zakochaniem się a lubieniem kogoś czy darzenie większym sentymentem.
Na dźwięk głosu Utau coś się w niej poruszyło.
- Eru? Chyba u mnie w domu...tak myślę... - dziewczyna głupio się uśmiechnęła. No tak, nawet nie wiedziała, co robią jej chary, aczkolwiek na cały dzień wybyły gdzieś z charą - aniołkiem. A gdy ona wyszła, jeszcze ich nie było.

"Jakoś się znajdą" - przeszło jej przez myśli, w głębi duszy martwiąc się o swe opiekunki. Westchnęła, zastanawiając się, czym w ogóle się przejmuje. Na pewno robi to niepotrzebnie, bo one śpią sobie smacznie w swych jajkach lub Ami porwała je do siebie, zachwycona każdą z nich.
Może to i lepiej?

- Nani? To Twoja chara, nie mogę jej wiecznie pilnować - po raz kolejny odwróciła wzrok w innym kierunku. Chociaż wiedziała, że gdyby było to konieczne, zrobiłaby tak.

Widząc zażenowaną minę brata blondwłosej, także cicho westchnęła. No tak...uwielbiała spotkania z Utau, aczkolwiek miały jedną wspólną cechę. Zawsze musiało o coś pójść z nutą gniewu.

- Sumimasen za spóźnienie  ! - Nagle można było usłyszeć odgłos otwierających się drzwi i szybkich kroków , Tak to była Rima Mashiro stała zgięta w pół trzymając dłonie na kolanach dysząc ciężko a na jej policzkach widniały szkarłatne rumieńce.Tak, Blondynka nie była zbyt dobra w biegach